صفحه شخصی دکتر مهری بهار

صفحه شخصی دکتر مهری بهار

دانشیار گروه ارتباطات اجتماعی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
صفحه شخصی دکتر مهری بهار

صفحه شخصی دکتر مهری بهار

دانشیار گروه ارتباطات اجتماعی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران

دانلود مقاله: تلویزیون عامل تغییر یا آسیب آفرینی فرهنگی

مقاله تلویزیون عامل تغییر یا آسیب آفرینی فرهنگی توسط دکتر مهری بهار نگارش شده و در نشریه مطالعات فرهنگی و ارتباطات ۱۳۸۴ شماره ۲ و ۳ به چاپ رسیده است.

هدف اصلی مقاله حاضر بررسی نحوه و میزان اثرگذاری تلویزیون بر مراسم عزاداری و در نتیجه تغییر فرهنگ یا آسیب آفرینی در آن است. با توجه به ‏هدف یاد شده پرسش های اصلی مقاله عبارت هستند از: رسانه ای چون تلویزیون در ایران چگونه و در چه سطحی فرهنگ جامعه را تحت تاثیر قرار داده ‏است؟ آیا تاکید بر وجه مراسمی در برنامه ها موجب نشده است تا فرهنگ ساختار نمایشی بیابد؟ به عبارت دیگر، آیا رسانه موجب نشده است تا فرم مراسم ‏زیبا و نمایش گونه گردد و در مقابل توجه کمتری به معنای مراسم دینی از طرف مخاطبان صورت پذیرد.‏

"با توجه به هدف یاد شده پرسش‌های اصلی مقاله عبارت هستند از:رسانه‌ای چون تلویزیون در ایران چگونه و در چه سطحی فرهنگی جامعه را تحت تأثیر قرار داده است؟آیا تأکید بر وجه مراسمی در برنامه‌ها موجب نشده است تا فرهنگ ساختار نمایشی بیابد؟به عبارت دیگر،آیا رسانه موجب نشده است تا فرم مراسم زیبا و نمایش‌گونه گردد و در مقابل توجه کمتری به معنای مراسم دینی از طرف مخاطبان صورت پذیرد؟ کلید واژگان تلویزیون،مراسم و مناسک مذهبی،مراسم عزاداری،دین،کالایی شدن،زیباشناسی،نمادین. از این لحاظ،جای طرح چند سؤال محوری در تعامل رسانه تلویزیون و فرهنگ دینی وجود دارد:1)ویژگی‌های مراسم جدید عزاداری کدام هستند؟2)آثار و نتایج تلویزیون بر مراسم عزاداری چیست؟3)تلویزیون چگونه و در چه سطحی بر ساختار مراسم دینی اثر می‌گذارد،آیا این آثار به معنی تغییر است یا آسیب‌ساز می‌باشد؟ بحث نظری در دو سه دهه گذشته،بحث از رسانه و تغییرات فرهنگی یکی از موضوع‌های عمده علوم اجتماعی در جهان و ایران بوده است و بسیاری از دانشمندان علوم اجتماعی در این زمینه به بحث پرداخته‌اند. با این توضیح این سؤال مطرح است که آیا مردم در ایران با مخاطب بودن برنامه‌های مذهبی تلویزیون اراده و اختیارشان را از دست می‌دهند و هر آن‌چه مدیران و برنامه‌ریزان رسانه‌ای مورد نظر دارند،می‌پذیرند و از آن تبعیت می‌کنند یا این که از نظر ساختار فرهنگی پیشینی،رسانه تا حد بی‌اختیار کردن مخاطب موفق نمی‌شود؟ با توجه به شرایط نگاه بینابینی دو رویکرد نظری،شرایط جامعه بین الملل و ایران،نگاه منتقدانه مردم به رسانه‌ها و به طور خاص به تلویزیون(آزاد ارمکی 1382:147)،و مشارکت مردم در مراسم دینی،تلویزیون در ایران تنها ابزار انتقال اهداف برنامه‌ریزی شده دینی را در اختیار ندارد."


دانلود مقاله: تحول معنایی خانواده در اسناد قانون توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران

این مقاله که مجموعه نویسندگان: فضه سادات حسینی، دکتر تقی آزاد ارمکی، دکتر مهری بهار و هاجر آذری آن را در  نشریه مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران دوره نهم تابستان ۱۳۹۹ شماره ۲ (پیاپی ۳۴) 449 - 474 به چاپ رسانده اند به تحول معنایی خانواده در اسناد و قانون توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی می پردازد.
خانواده نهادی واسط میان فرد و جامعه است. نتیجه تحولات فردی در نهاد خانواده به جامعه منتقل می شود و افراد نیز متأثر از تحولات جامعه قرار می گیرند؛ از این رو خانواده عنصری ارزشمند برای جامعه است. چنانچه جامعه و دولت ها تحولات خانواده و اعضا را درنظر نداشته باشند و به سیاق تمایل نهادی به ثبات آن را نادیده بگیرند، یا خانواده به اهداف جامعه و دولت بی اعتنا بماند، این نهاد محل تعارض و اختلاف دولت ها و افراد خواهد بود. این پژوهش در پی ردیابی تصویر تحول معنایی خانواده در اسناد قانون توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران پس از انقلاب اسلامی است. یافته های این مطالعه نشان می دهد این اسناد با ایجاد نسخه خانواده تراز، به نوعی ثبات در معنای خانواده اعتقاد دارند. به معنای دیگر تغییرات عینی و ذهنی خانواده و اعضای آن از منظر دولت ها مورد غفلت قرار گرفته است و آنان برنامه ها، خدمات و حمایت های خود را به خانواده تراز مدنظر خود ارائه می دهند؛ از این رو می توان تحول معنایی خانواده در سیر تاریخی این اسناد را تمایل به ثبات تعبیر کرد. این پژوهش به شیوه کیفی و با استفاده از روش تحلیل محتوا به صورت بندی مضمونی نحوه شکل گیری این ثبات، با بررسی شش سند توسعه پرداخته است.
برای بهره گیری کامل از این مقاله می توانید متن کامل را در لینک زیر دریافت نمایید. 

تغییرات فرهنگی و چالش‌های آن در ایران

نشست تحصصی تغییرات فرهنگی ایران یکی از برنامه های موفق در حوزه بررسی های جامعه شناختی جامعه ایرانی است که در سال 1396 توسط دفتر دانشگاهی انجمن جامعه شناسی ایران با سخنرانی دکتر مهری بهار و دکتر تقی آزاد ارمکی برگزار شد. 

 دکتر مهری بهار در این نشست با تاکید بر یافته های تجربی پژوهشی که در خصوص وقف انجام داده بود با اشاره به ورود گروه های مرجع جدید به ساحت وقف که عموماً متشکل از زنان اند به تغییر ساحت متصلب کنش‌های دینی خیرخواهانه به ساحت منعطف اشاره نمود.



دکتر مهری بهار در بخش دوم این نشست بحث خود را مطرح کرد و گفت: پرداختن به کار خیّر از ساحتی دینی به امری اجتماعی تغییر یافته و در این مسیر گروه‌های حاشیه‌ای در حال تبدیل شدن به گروه مرجع هستند.

دکتر «مهری بهار» در نشست تخصصی علمی «تغییرات فرهنگی و چالش های آن در ایران» با بیان اینکه تخصص من مطالعه بر روی ساحت امر خیر در ایران است، اظهار کرد: خیّر از ساحتی دینی به امری اجتماعی تغییر یافته است.

وی گفت: یکی از بحث های اصلی که در حوزه دین اتفاق می افتد بحث تغییر خیر از یک بحث دینی به حرکتی جمعی تبدیل شده است، این شاید منجر به ورود گروه هایی مرجع مانند هنرمندان، بازیگران سینما به این حوزه شده است.

دانشیار دانشگاه تهران تصریح کرد: اگر مراسم مذهبی بر محور خطابه و روضه خوانی بود الان با پدیده‌ای به نام مداحی پاپ روبرو هستیم. فوتبالیست‌ها هنرمندان و گروه‌های مرجع زمینه را برای این تغییرات ایجاد کرده‌اند، عنصر مهم دیگر گروه‌های خاموش و حاشیه ای بودند که خیلی محوریتی نداشته اند اما جرات پیدا کرده‌اند که در متن قرار گیرند، مثلا قومیت ها، مشاغل مختلف و ورود زنان موجب تغییرات بنیادین شده است.

بهار گفت: وقتی مناسک دینی بیشتر جنبه مردمی و عامه پسند پیدا می‌کند خیریه‌ها متولد می شود که با تغیییر گروه های مرجع، فضای دینی فراغتی می‌شود و از فضای دینی فاصله می‌گیرد و بیشتر به جنبه‌های روزمره تبدیل می‌کند.

دانشیار دانشگاه تهران ادامه داد: کمپین ایجاد می شود، فضاهایی که قبلا در حیطه شخصی روحانیون بود، به دست دیگران می افتد و زنان خیلی مهم تر می‌شوند، در این تغییر به دلیل تغییر ماهیت، هیجان های عمومی بوجود می آید که در زلزله و سقوط هواپیما خود را نشان می دهد و کنشگران جدیدی متولد می‌شوند که می توانند هیجان عموم را برانگیزند.

بهار تصریح کرد: وقتی تکنولوژی، گرو‌ههای مرجع حاشیه ای را منشاء هیجان عمومی می کنند و مراکز رسمی را به حاشیه می برند، در اینجا قواعد متصلب رنگ می بازند که ناشی از ورود سلایق جدید است.

وی با اشاره به یک مقاله گفت: امروز ماهیت وقف‌ها دگرگون شده و واقفان به نیازهای روزمره در وقف خود مانند مشکلات زنان بی‌سرپرست توجه می‌کنند.

دانشیار دانشگاه تهران تصریح کرد: در دوران صفویه و قاجاریه زنان تاجر یا شاهزاده یا درباری اهل وقف بودند، سوال اینجاست که آیا این فعالیت زنان در حال حاضر بازتولید شده؟ که باید گفت بله از طریق خیریه ها بازتولید شده یعنی زنان از طریق کنشگری در امور خیریه باز فعال هستند و زنان از طریق ورود به امور و کارهای دارای ماهیت دینی اما گره خورده به حرکت جمعی، این قدرت را بازتولید کرده‌اند.

دکتر بهار تصریح کرد: زنان هم واقف هستند و هم مورد مصرف را مشخص می کنند، زنان در کمک به همنوع و نوع دوستی خیلی همزادپنداری می کنند.

وی قدرت در تمایز یافتگی زنان را در این زمینه مهم برشمرد و گفت: زنان از طریق خیر خود را متمایز از دیگران می‌دانند و در واقع زنان با موسسات خیریه خود را به گروهی مرجع تبدیل کرده‌اند که در این زمینه فضای مجازی به بهترین شکل موثر بوده است.