صفحه شخصی دکتر مهری بهار
دانشیار گروه ارتباطات اجتماعی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
صفحه شخصی دکتر مهری بهار
دانشیار گروه ارتباطات اجتماعی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهراندانلود مقاله: بررسی شکاف نسلی به لحاظ وضعیت دینداری دو نسل دهه 50 و 70 (با تاکید به بعد مناسکی)
مقاله با عنوان بررسی شکاف نسلی به لحاظ وضعیت دینداری دو نسل دهه 50 و 70 (با تاکید به بعد مناسکی) در نشریه جامعه شناسی مطالعات جوانان(SOCIOLOGICAL STUDIES OF YOUTH)، تابستان 1391 , دوره 3 , شماره 6 ; از صفحه 9 تا صفحه 36 منتشر شده است.
نویسندگان این مقاله دکتر مهری بهار و سحر رحمانی هستند.
در دهه های اخیر فضای اجتماعی، سیاسی، فکری و عقیدتی در معرض تحولات بسیار عمیقی قرار گرفته است و یکی از عوامل موثر بر این تحولات، جوانی جمعیت می باشد. یکی از عرصه هایی که نسل جوان را به لحاظ فکری و ارزشی از نسل های قبل متمایز ساخته دین و دینداری بوده است. لذا در این پژوهش سعی شده است با توجه به تئوری فرامادی گرایی رونالد اینگلهارت، پدیده شکاف نسلی را در بعد مناسکی دینداری در میان دو نسل دهه 70 به عنوان نسل جوان و نسل دهه 50 به عنوان نسل بزرگسال مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دهیم. این تحقیق روش کیفی را برای تحلیل شکاف بین دو نسل 50 و 70 در میزان دینداری و فهم علل این شکاف برگزیده است و تعداد 8 نفر را (4 نفر از نسل 50 و 4 نفر از نسل 70) مورد مصاحبه عمیق قرار داده است. نتایج نشان داده است در مقایسه میان نسل های 50 و 70 در میان هر کدام از ابعاد نگرش به مناسک دینی، تمایل و گرایش نسل 70 نسبت به مناسک دینی در تمامی ابعاد مورد نظر کمتر می باشد. به طور کلی میان نسل های 50 و 70 از نظر جنبه های مختلف نگرش نسبت به مناسک دینی- شناختی، احساسی و عملی- شکاف رخ داده است و نسل دهه 70 با آن که هنوز از نظر احساسی با مناسک دینی همراهی مناسبی نشان می دهد، اما از نظر معرفت شناختی و بخصوص از نظر عملی با مناسک دینی نه تنها همراهی مناسبی نشان نمی دهد، بلکه حتی در بعد اجتماعی مناسک دینی به مخالفت با آن نیز برخاسته است و گزاره هایی را مطرح می سازد که دال بر عدم همراهی آنها با مناسک اجتماعی دینی است.
دانلود مقاله: ابژه های دینی و هویت نسلی در ایران ؛ با تکیه بر ابژه های عزاداری
ابژه های دینی و هویت نسلی در ایران ؛ با تکیه بر ابژه های عزاداری عنوان مقاله ای است که توسط دکتر مهری بهار نگاشته شده و در نشریه مطالعات ملی ۱۳۸۶ بهار شماره ۲۹ منتشر شده است.
مساله اصلی این مقاله، نوع ارتباط و پیوستگی ابژه های فرهنگی و اجتماعی، ارزش های دینی و هویت نسلی است. این امر از آن روست که در مطالعات فرهنگی و مطالعات نسلی، برای بیان شکل گیری و تحول هویت، به تقش عواملی چون ابژه ها، ارزش ها، و شرایط اجتماعی و فرهنگی اشاره شده است. از این میان نقش ارزش ها و ابژه ها از اهمیت بیشتری برخوردار هستند. شواهد و تجربه تاریخی در ایران نیز تایید کننده داعیه مفهومی فوق است. به عبارت دیگر هویت نسلی در ایران، با فرض تغییر پذیری ارزش ها و ابژه ها، تحقق یافته است. تفاوت در استفاده از ابژه ها و داشتن تجربیات دوره ای که بعضا مشترک و برخی متفاوت از هم می باشند، تمایز گذاری بین نسلی که اساس هویت نسلی است، را امکان پذیر می کند. ابژه ها در عین حال که سازنده هویت های نسلی (1- نسل قبل از انقلاب، 2-نسل انقلاب و جنگ،و 3- نسل جوان، نسل بعد از انقلاب و جنگ) هستند، عامل تمایز و پیوند بین آنها نیز می باشند. اثبات امر فوق با استفاده از روش مقایسه ای (ابژه ها و نسل ها) و نظام مفهومی نسلی در مطالعات نسلی (اینگلهارت و بالس) دنبال شده است.